کن شین کان(جرأت)
هركس جرات مبارزه كردن را ندارد هرگز به كاراته فكرنكند
در زماني كه تمرين كاراته را شروع كردم استاد ترابي خيلي سخت با من تمرين ميكرد بطوريكه ضربات او همواره بسيار سنگين بود. استاد ترابي به هنگام تمرین بسیار جدی بود(وی در آن زمان دان 2 بود)و هنگامی که استاد نخعي حضور نداشت او کلاس را اداره می کرد.استاد ترابي در زمان مبارزه هیج گاه آرام نمیگرفت بسیاری اوقات ضربه ی مواشی گری او به بدن من آن قدر سنگین بود که درد آن تا مغز استخوانم نفوذ میکرد.اوبه لحاظ تکنیک یکی از بهترینها بود و به نظر میرسید هیچ گاه نمیتوانم از ضربات دست و پایش در امان باشم. تمرین سخت و سنگین بود و گاه خشونت آمیز،به خصوص هنگام مبارزه دستان برهنه بدون هیچ پوشش یا محافظ و حتی بدون محافظ پا مبارزه می کردیم و من همیشه صدمه میدیدم چرا که بعضی از کمربندهای مشکی خیلی سخت ضربات را به حریف وارد می کردند. چند ماه بعد،یک روز قبل از تمرین با او نشسته بودیم از او پرسیدم چرا همیشه به من خیلی سنگین ضربه میزند او جواب داد:چون من دوست تو هستم.
زمان زیادی طول کشید تا فهمیدم منظور او چه بود.اما به تدریج متوجه شدم که ضرباتی که وی هنگام تمرین به من میزد حساب شده میباشد.ممکن بود در اثر آن ضربات زمین بخورمیا گیج شوم اما هیچ گاه صدمه جدی ندیدم.در حالی که دیگران به دفعات سعی می کردند به من صدمه برسانند این کار را هم انجام میدادند.
علاوه بر این با گذشت زمان متوجه شدم که حق با او بود .اگر شما یک هنرجوی رزمی هستید بعد از یک درجه معین اگر قدرت حملات شما بیش از حد ضعیف باشد کمک به حریف تمرینی خود نمی کند(این اصلاً به نفع او نیست)آنچه می خواهم بگویم این است که تقریباً در هر هنر رزمی که دو کمربند سیاه در تمرین رو به روی یکدیگر قرار می گیرند،چناچه از یکی از آنها خواسته شود یک مشت یا هر تکنیک تهاجمی
دیگری را اجرا کند اگر ضربه آرام،ضعیف یا نا درست اجرا شود به نفر مقابل صدمه یا ضرر خواهد رساند.
من مدارس رزمی بی شماری دیده ام،در کاراته،آیکیدو،جودو،کونگ فو و...که حریف تمرینی حمله ای انجام می دهد که چیزی شبیه به كاتا به نظر می آید ،آرام و دور از هدف.اغلب اوقات اگر ضربه تمرینی مشت مستقیم به صورت باشد،ضربه به کنار سر تشانه گیری و نواخته می شود.چنین ضربه ای چیزی به حریف تمرینی نمی آموزد.با وجود این که شما هیچ گاه نباید عمداً حریف تمرینی خود را با خطر مواجه نمایید.قدرت،سرعت،تکنیک مورد استفاده می بایستی بر اساس درجه و توانایی های حریف تمرینی تنظیم شود.از این رو است که توانایی او بهبود می یابد و می آموزد که چگونه با حملات قوی تر بر خورد کند.
به هر حال اگر یک هنرجو به کار کردن سست و غیر واقعی عادت کند برای مبارزه واقعی آماده نخواهد شد،جایی که که حریف تمرینی همکاری نمی کند بر حریف مقابل هم اثر معکوس می گذارد زیرا اگردائماً حملات اوآرام و بی اثرباشد حریف نیز عادت می کند تکنیکها را این گونه اجرا کند. آن ضرب المثل که می گوید:شما همان کسی می شوید که تمرین می کنید.
یکی از دوستان خوب من اغلب داستان یک مرد آمریکایی را که کمربند مشکی آیکیدو داشت نقل می کرد: شبی بعد از تمرین مرد برای سوا شدن خودرواش که یک وانت سر پوشیده بود و در کنار خیابان پارک شده بود و شخصی ولگردی را در حال جستوجو داخل ماشین اش ديد.مرد داخل قسمت بار ماشین با دزد رو به رو می شود.دزد در حالی که جاقویی در دستش بود از ماشین بیرون می آید و با کارد ضربه ای به سینه ی وی می زند و موجب مرگ آیکیدو کار میشود.وی قادر نبود یک حمله ساده با چاقو را از جلو دفاع نماید جیزی که احتمالاً هزاران بار قبلاً در دوجو تمرین کرده بود.پس زمانی که با یک حریف کمربند سیاه روبرو می شوید حریف تمرینی خود را به واکنش و دفاع واقعی وادار کنید این یعنی یک دوست واقعی بودن.